از نظر قرآن، وحی قرآنی ویژگی هایی دارد که از جمله آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
1. قرآن ، سخن ثقیل و سنگین است: إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلاً ثَقِیلاً؛ به راستی ما به تحقیق قول سنگینی را القای می کنیم.(مزمل، آیه 5)
2. قرآن، کلامی آسان است: وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ؛ و هر آینه قرآن را برای ذکر آسان گردانیم.(قمر، آیه 17)
این دو مورد به ظاهر متضاد است؛ زیرا قرآن از یک نظر سنگین و از نظر دیگر آسان است. به این معنا که از نظر محتوا و معارف بلند چنان سنگین است که هر کسی نمی تواند مفاهیم و معارف عمیق آن بر تابد و از یک سو همین قرآن از نظر فهمیدن چنان آسان بیان شده که به آسانی هر کسی می تواند آن را بفهمد.
قرآن از نظر محتوا ، سبک و بی مغز و بی محتوا نیست، بلکه سنگین و ثقیل است؛ و از نظر درک آن چنان است که هر کسی در حد خود می تواند بفهمد. آسانی بودن قرآن از آن جهت است که بر اساس فطرت است و چون مطابق فطرت است، این مطالب وزین و سنگین به خوبی و آسانی درک و فهم می شود. پس قرآن با آن که دارای سنگینی و وزانت است، آسان است و سخت نیست.